Nieco czerstwy wpis noworoczny

Spóźniłam się trochę z tym noworocznym wpisem... na usprawiedliwienie nie mam nic poza moją  niesubordynowaną naturą ;).
Tak czy owak, z takim blogowym stażem jak mój to nawet głupio byłoby robić roczne podsumowania, więc jako "zamiast"  zmajstrowałam ot taki nieduży czapkowy kolaż. Bo czapki były odkryciem minionego roku - w październiku po raz pierwszy odważyłam się wydziergać nakrycie głowy. Na debiut wybrałam powszechnie znany wurm i wyszło na tyle przyzwoicie, że od razu zachciało mi się całej kolekcji... Od tego czasu powstało ich w sumie 10, z czego połowa należy do mnie i głównie zajmuje miejsce w szafie, bo w Belgii zimy w tym roku nie uświadczysz, nawet tej najbardziej mizernej.
Resztą czapek obdarowałam rodzinę, im chyba bardziej się przydadzą.

Mam nadzieję, że w przyszłym roku powstaną trzy takie kolekcje - czapek, rękawiczek i skarpetek.
To jedno z moich niezobowiązujących noworocznych postanowień. Szczególnie zależy mi na tych ostatnich, bo po pierwsze - w życiu ani pół skarpety nie wydziergałam, po drugie - wspólnie z Finextrą ogłosiłyśmy spontanicznie rok 2013 Rokiem Skarpetki, podobno Chińczycy wspominają coś o Roku Wodnego Węża, ale co oni tam wiedzą...
Nie wypada ogłaszać Roku Skarpetki, a potem udawać, że mnie to nie dotyczy, dlatego wykonałam pierwszy krok, a nawet dwa -  zakupiłam Regię skarpetkową w korzystnej cenie i dość urodziwej mieszance niebieskości, zieleni i żółtego, wzór wybrałam, teraz tylko zebrać się w sobie i wydziergać kolejny wpis...

A dziś pokażę jeszcze dawno skończone ćwiczenie z koronki klockowej, które miało być moją pierwszą serwetką, ale po zmniejszeniu wzoru o jeden raport wszystko się rozjechało i postanowiłam zrobić taką małą narożną próbkę, przećwiczyć to i owo i nauczyć się nowych sztuczek.
Długo z tym zwlekałam, bo chciałam zrobić lepsze zdjęcia, ale skoro chwilowo nie ma na nie szansy, bo koronka została w PL, pokazuję, co mam, a do tematu wrócę za jakiś czas.

Zadziwiające jest, jak sztywny jest ten cieniutki len, kiedy zdejmie się go ze szpilek. Pięknie trzyma formę bez żadnych dodatkowych zabiegów. Od samego początku używałam kilku kolorów, bo na takich niciach łatwiej obserwować przeploty i wyłapywać błędy. Teraz wcale nie mam ochoty przerzucać się na białe - podobają mi się te meandry kolorowych nitek i myślę, że przy odrobinie doświadczenia, można wydobyć z kontrolowanego (ten taki nie był...) wielobarwnego nieładu wiele piękna.
Póki co robię sobie przerwę w zabawie klockami - mój kręgosłup tego zajęcia nie polubił, więc albo zorganizuję sobie bardziej ergonomiczne miejsce pracy niż stołek barowy i deska do prasowania (!), albo będę musiała przeprosić się z kołnierzem ortopedycznym.

Z zupełnie innych przyczyn mam też przerwę w przędzeniu, która strrrasznie mi doskwiera, ale jak tylko zacznę nadrabiać zaległości, będę się z Wami regularnie dzielić wrażeniami :)

Na koniec jeszcze chustka, którą zmajstrowałam na robótkowym głodzie, zaraz po powrocie z Polski. Miało być szybko, kolorowo i przy użyciu starych zapasów...
Wyciągnęłam zatem dwa motki zleżałej Alize Lanagold fine - jeden rudy, drugi pstrokaty i popełniłam pół babcinego kwadratu z fikuśnym brzegiem wg tego wzoru

 

Ciepła jest i mięciutka i powstała tak jak chciałam - ekspresowo.

Kolory, mimo starań, znów nie do końca wierne. Całość jest nieco bardziej stonowana, a dominujący na zdjęciach pomarańcz jest trochę ciemniejszy i bardziej rudy.

Robótkowo to tyle na dziś. 

A przy okazji noworocznie życzę Wam dużo twórczej energii i optymizmu, wystarczająco czasu na wszystko i dużo radości z każdego osiągnięcia. Dodatkowy zastrzyk kasy też pewnie się przyda, bo przecież:

 :)